Ako si Hana, isang tagapagdisenyo ng laro mula sa Seattle. Hindi ito tungkol sa pagtaya—kundi sa ritmo ng pagpili, ang kahusayan ng pagpapahinga, at ang tahimik na kapangyarihan ng may-layon na laro. Ipinaglalay ko ang aking pagkakaibigan bilang sining.

Nagtuturo akong maging isang neurodesigner na nag-isip kung paano magiging isang ritual ang paglalaro—hindi lang para manalo, kundi para makita at marinig ang bawat tahas na pag-antay. Ang tunay na panalo ay nasa pagkabig.

Nakakita ko kung paano nagiging malalim ang isang AI na NPC—hindi tungkol sa panalo, kundi sa tahimik na sandali sa pagitan ng bawat desisyon. Ito ay ritwal ng pagkilala, hindi algoritmo.