Sa kahalimuyan ng gabi, isinulat ko ang aking pag-iisa sa isang VR mundo—hindi para manalo, kundi para tandaan ang tunay na damdamin ng bawat laro. Ang mga slot ay hindi lang makina; sila’y tula.

Isinulat ko ang aking kalungkutan sa isang VR na mundo kung saan ang bawat spin ay isang pagtitiyaga, hindi paglalaro. Ang mga makina ay hindi nagpapakiusap—nagmumula sila ng hangin at liwan.

Isang pag-iisip ng isang manunulat tungkol sa pagiging kilala, kahinaan, at kaligayahan ng paghihintay. Nakakarelaks at nakakabago—tungkol sa buhay, laro, at kaluluwa.