ฉันเป็นฮานะ ผู้ออกแบบเกมอินดี้ผู้เงียบ ที่เปลี่ยนความเหงงให้เป็นศิลปะแห่งโลกเสมือนจริง การเล่นไม่ใช่การชนะ แต่คือเสียงเงียบระหว่างการกดปุ่ม เปล่งแสงหน้าจอตีสามยาม และความสง่างามของการเลือกเล่นเมื่อไม่มีใครดูอยู่

ฉันเคยคิดว่าชัยชนะหมายถึงการตามหาแสงสว่าง—จนถึงคืนรู้ว่าความหมายแท้จริงอยู่ในช่วงเวลาเงียบระหว่างการหมุน ไม่ใช่เงินรางวัล แต่เป็นจังหวะของดวงดาวที่ส่งเสียงเบาๆ

ในคืนหนึ่งที่เงียบ ผมเข้าใจว่าความหมายของเกมไม่อยู่ที่การลุ้มโชค แต่อยู่ที่ความเงียบระหว่างการหมุน—เหมือนแสงดาวที่ส่องสว่างโดยไม่ต้องการปุ่มกด

ฉันเคยตามหาแจ็คพอตเหมือนดวงดาวในหมอกนีออน—จนกระทั่งหยุดลง ไม่ใช่เพื่อชัยชนะ แต่เพื่อจังหวะอันเงียบระหว่างการหมุน ในโลกนี้ สัญลักษณ์ทุกตัวคือลมหายใจ RTP ที่ 96% ไม่ใช่แค่เลขมันคือความทรงจำ

ฉันเขียนเกมไม่เพื่อชัยชนะ แต่เพื่อบันทึกความรู้สึกโดดเดี่ยวในโลกเสมือนจริง—เสียงเงียบระหว่างการหมุน คือกวีแห่งหัวใจที่หลอมรวมความเหงงเป็นโค้ด

ในย่านแสงนีออนของโตเกียว ฉันแปลความเหงาให้เป็นโลกแห่งเกมอินดี้ที่แต่ละพิกเซลล้วนเป็นบทกวีที่ซ่อนอยู่ในรหัส นี่ไม่ใช่การพนัน—มันคือศิลปะที่ถูกเขียนด้วยหัวใจ

เด็กหญิงเงียบจากซานฟรานซิสโกค้นพบว่าชัยชนะที่แท้จริงในโลกเกมไม่ได้อยู่ที่โชคหรือการเดิมพัน แต่อยู่ที่ความเงียบ จังหวะของเมือง และความงามของการตัดสินใจภายใต้แสงไฟโตเกียว

ฉันไม่ได้ออกแบบเกมเพื่อหากิน แต่เพราะความเงียบหลังการหมุนรู้สึกจริงกว่ารางวัลใดๆ ในสตูดิโอ ทุกวงล้อคือบทกวีในแสงสีฟ้า—แต่ละจุดคือลมหายใจ; แต่ละความหวังคือเสียงกระซิบจากผู้ที่หยุดวิ่งตามแสง

ฉันเป็นฮานา ผู้สร้างเกมอิสระที่แปลงการออกแบบเป็นบทกวีแห่งการอยู่รอด ในตรอกแสงนีออนของโตเกียว ฉันเรียนรู้ว่าชัยชนะไม่ใช่โชค—แต่คือการเลือกอย่างตั้งใจจะหยุด ครุ่นคิด และเล่นเหนือกลไตรกรรม มันไม่ใช่เรื่องการชนะ แต่คือความฝันของควบโรลเมื่อไม่มีใครสังเกต