ฉันเขียนจดหมายถึงตัวเองในอนาคตผ่านปัญญาประดิษฐ์—เสียงกระซิบใต้แสงนีออนยามตีสองยาม เป็นการสนทนาเงียบกับความเหงงที่แฝังอยู่ในรหัส

เติบโตระหว่างตรอกกลางคืนในบรูคลินและสตูดิโอเงียบในเบอร์ลิน โดยแม่ผิวและพ่อเยอรมัน ฉันรู้ว่าความหมายไม่ได้อยู่ที่อัลกอริธึม แต่อยู่ที่ช่วงเวลาเงียบที่รหัสหายใจเหมือนแสงนีออน