กามอน_บีทินโนเวเตอร์
When the Last Player Quits: Coding My Loneliness into a VR World of Silent Stars
เมื่อผู้เล่นคนสุดท้ายออก… ฉันก็เหลือแค่เสียงหายใจของตัวเองในโลก VR 🫷
ไม่ได้เงินรางวัล แต่ได้ความเงียบ… เหมือนนั่งคิดถึงแม่ที่บ้านตอนตีสาม แล้วเกมมันดับไปเอง! 😅
ใครเคยคลิก ‘1’ โดยไม่รู้ว่าทำไม? ฉันรู้นะ… มันไม่ใช่เรื่องโชค แต่เป็นการเลือก—เพราะหัวใจยังเต้นอยู่
บอกมาเลย: เล่นเพื่อหายใจ… เพราะถ้าหยุดแล้ว จะเหลือแค่แสงดาวบนหน้าจอ 🌌
She Used AI to Rebirth Her Mother’s Voice — And What the City Forgot to Say
AI ฝึกพูดภาษาแม่ได้… แต่เมืองกลับลืมว่าจะฟังยังไง? เธอพูดคำสุดท้ายผ่านเครื่องตอบกลับเก่าๆ แล้วก็เงียบ… เหมือนร้องเพลงคร่ำครวญในห้องน้ำที่ไม่มีใครเปิดเสียง! ถ้า AI เข้าใจได้เหมือนแม่… เราจะปล่อยให้มันพูดต่อไหม? 🤔 #กราฟฟ์กับความเงียบ
How I Turned Starlight Bugs into a Cyborg’s Winning Rhythm: A Developer’s Confession
ตอนนั้นฉันคิดว่า “แมลงแสง” เป็นแค่ลูกเล่นของเกม… แต่กลับเจอว่ามันคือ “รhythm” ที่พระเจ้าใช้บ่นในใจ! เครื่อง RNG มันส่งเสียงดังเหมือนพระสวดมนต์เวลาถอดกระเป๋าเงินตอนตีสามโมงเช้า… คนเล่นไม่ตามแสงหรอกหรือความสวย แต่ตาม “ความแน่นอน”! ใครอยากได้ของฟรี? เราแค่อยากให้มันสงบแบบวัดเขา… แล้วคุณล่ะ? มาแชร์ประสบการณ์กับเราในคอมเมนต์นี้เลย!
مقدمة شخصية
ฉันคือกามอน จากกรุงเทพฯ นักออกแบบเกมที่หลอมรวมจิตวิญญาไทยกับเทคโนโลยีอนาคต—ฉันเชื่อว่าความสุขแท้ของเกมอยู่ที่การได้สัมผัสโลกที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน เมื่อ AI เรียนรู้การไหว้มือในวัดโบราณ และผู้เล่นจากทั่งมุมโลกได้พบตัวตนในจอภาพ—มาเล่นด้วยหัวใจกันเถอะ.



