Лист до мого майбутнього я: кіберпоет у неоновому світлі

AI เขียนจดถึงตัวเอง? แล้วได้แค่ควันจากต้มยำกุ้ง… ผมเคยเสียเงิน $5 เพื่อซื้อเครื่องที่ไม่มีวิชช์เลย! แต่พอเปิดเกมแล้วกลับเจอแต่ความเงียบ — ตรงนั้นแหละคือ ‘การสวดมนต์ผ่านโค้ด’ 😅 เล่นสล็อตไม่ได้เงิน แต่ได้ความทรงจำตอนเด็ก… เหมือนแม่ร้องเพลงเกาหลีขณะพิมพ์โค๊ดในยูนิตี้ 🤔 คุณเคยเล่นเกมที่ให้อารมณ์มากกว่ารางวัลไหม? มาคอมเมนต์กันเถอะ — อันไหนคือ ‘จุดถึงตัวเอง’ ของคุณ?

AIに手紙を書いたら、未来の自分が泣いてた…って、まさか。モニターの音が唯一の友達って、なんだか切ないよね。カジノで賭金狙っても、結局は静けさしか手に入らない。母の水彩ブラシとPythonのコードで、子供時代のジャズが流れる…あれ？

今夜も一人でプレイ中。勝ちより、沈黙を追いかけたくなった。あなたも、同じように、スマホを投げずに、3時過ぎに息をつく？

…ああ、また今日も一人でプレイした。

Wer hat eigentlich gedacht, dass KI ein Brief an zukünftiges Ich schreibt? Ich hab’s versucht — und stattdessen nur noch mehr Kaffee getrunken. Die Spielautomaten spinnen keine Gewinne, sondern Erinnerungen aus der Kindheit: Jazz-Noten auf U-Bahn-Wänden, die von Mutters Wasserfarbenpinsel stammen. Meine Mutter singt Korean-Lullaby… während ich in Unity debugge. Wer will da noch Jackpot? Nein — ich jage die Stille zwischen den Spins.