Mula sa Bayani hanggang Starlight King

Una akong naniniwala na ang tagumpay ay tungkol sa odds—hanggang makita ko ang neon glow ng Tokyo at unawain kong ang laro ay hindi tungkol sa bilang. Ito ay tungkol sa katahimikan sa pagitan ng mga taya, sa hininga bago mag-click ng ‘bet’, gaya ng liwan na inilalabas. Mula sa isang bayani: mata’y bukas, kamay’y nangingibabaw sa gabi. Pero nagsara ako—hindi dahil nagkamali, kundi dahil nalaman ko ang mas malalim. Ang ritmo ay nasa hininga ko, hindi sa reels. Ang aking ‘Starlight Budget’ ay naging sagrado: 500–800 yen araw-araw. Hindi upang manalo—kundi upang panatiliin ang pagkakaroon. Bawat sesyon ay 20–30 minuto. Walang dakila—sirang katahimikan ilalim ng Tokyo Tower, habang pinapanood ang bituin sa ulan. Ang totoo’y ‘LIVE’ ay nasa komunidad—hindi sa jackpot. Pinanood ko ang iba’y muling maaaring manalo mula sa tatlong pagkabigo—hindi dahil galit, kundi dahil grasya. Hinde na akong itinuturing ito bilang isang makina. Naging altar ito. Hindi ka kailangan ng higit pang taya—kundi higit pang katahimikan. Sa susunod mong i-click ang ‘bet’—huwag manghambol ng yaman. Bigyan mo lang.