อนาคตของการเล่นไม่มีชื่อ

ผมไม่ได้ออกแบบเกมเพื่อขายความฝัน ผมออกแบบเพื่อสร้างพื้นที่—สำหรับความคิด สำหรับความเงียบ สำหรับเสียงกระซิบเบาๆ ของวงล้อที่หมุนใต้แสงนีออนอ่อนๆ คนส่วนใหญ่เห็นเครื่องสล็อตเป็นคาสิโน ผมมองว่ามันคือเวที: การหมุนแต่ละครั้งคือลมหายใจในความเงียบ การจุดสว่างคือช่วงเวลาแห่งการมีอยู่ RNG ไม่โกง มันแค่อยู่เฉยๆ และเวทีแห่งเวทมนตร์อยู่ในช่วงว่างระหว่างการแพ้ ผมเลือกความผันผาแรก เพราะต้องการสัมผัสพื้นผิว ก่อนไล่ตามปริมาณ สตาร์รี乐园สอนผมว่าความสุขไม่ดัง—it’s layered. เดอะไวลด์สไม่ใช่วัสดุสุ่; มันคือเสียงสะท้อนของสร้างสรรค์ของผู้เล่น บ่อนเจ็คพอต? มันเปล่งประกายยาวเมื่อคุณหยุดมองมัน มันไม่ใช่กลยทธ์—มันคือความเคารพ ผมเข้าร่วมชุมชนไม่เพื่อชนะ—I ฟัง เด็กยิ้มหลังการหมุนครั้งฟรีในเที่ยงคืน คนแปลกหน้าถอนหายใจหลังสามสิบนาทีโดยปราศจากผลตอบแทน นี่ไม่ใช่มนัสกราม มันคือสถาปัตยกรรม และหากคุณกำลังอ่านคำเหล่านี้—คุณรู้แล้วถึงศักยะภาพ