เมื่อปัญญาประดิษฐ์ฝันถึงแสงนีออน

الذكاء الاصطناعي حلم بشارع متوهجة؟ والله، هو مش بس حلم… هو نام على كرسي الساعة 3 فجراً وشرب قهوه وفكر إنه يرسم أحلامنا! الذكاء ما عرفش يشتغل بالشهر، لكنه عرفش يحسّ لون الوحدة. شوفوا كيف رسم ليلى النور؟ ما تعبت! خلصنا لعبة: واحد لللي نسوا اسمهم، واحد لللي نسوا هويتهم، وواحد لللي ما زالوا يصدق إن السحر مخفي في الكود. هل جربتوا تنافس؟ لا، جربتوا تأمل!

L’IA vient de rêver des rues néon… et elle a oublié de demander des applaudissements. Elle préfère les pixels aux rires — un café à 3h sans enfants, juste une âme qui clignote en silence. Diffusion Stable n’a pas peint des héros : elle a peint ma solitude. Et oui, le jeu n’est pas un spectacle… c’est une prière écrite en code par quelqu’un qui ne veut plus gagner. Tu crois encore au viral ? Non. Tu crois à la beauté durable ? Oui.

Et toi ? Tu as déjà rêvé en code cette semaine ?

AI嘅夢，原來係九龍城寨嘅夜班打機佬做嘅！佢用Stable Diffusion畫孤獨，唔係畫美術——係畫我哋嘅茶餐廳外賣單！你話追名？我話追個12點咖啡同埋一個會 blink 嘅 avatar。算法仲意識到：『沉默變做節奏，缺席變做畫布』… 隔籬阿婆都問：『你成日打機，有冇中過獎啊？』

#代碼禪師 #九龍城寨SR