ความจริงของ VR: เหตุใดเครื่องเกมหลอกคุณ

ฉันเคยคิดว่า VR มีความหมายแค่การเปล่งแสงด้วยเอฟเฟกต์ระยิบ—เม็ดพาร์ทิเคิลสว่างวาบและวงวนแห่งความพึงพอใจทันทันนา แต่หลังจากนำโปรเจกต์ AAA สามโปรเจกต์ในชอร์ดิตช์ ฉันเข้าใจความจริง: ผู้เล่นไม่รู้สึกประทับใจกับภาพลวงตา—แต่อึดอัดกับฟิสิกส์ที่พังทลาย การเรนเดอร์แบบเรียลไทม์ไม่ใช่มagic มันคือคณิตศาสตร์—เซเดอร์ที่ปรับให้เหมาะสม การตัดออกอย่างรอบคอบ และการลดการแอลเลียสแบบแม่นยำ สตูดิโอจำนวนมากไล่ตาม ‘visual wow’ โดยละเลยพฤติกรรมของผู้เล่นภายใต้แลเทนซี คนไม่สนใจว่าตัวละครสว่าง—they สนใจว่าการเคลื่อนไหวรู้สึกหนัก

การจำลองฟิสิกส์? อย่าเข้าใจผิดเป็นโชวไฟ เหตุการตกหลุมไม่ได้ถูกกระตุ้นโดยระบบเม็ดพาร์ทิเคิล—แต่ถูกกระตุ้นโดยการตอบสนองของการชนและแบบจำลองอินเชอร์ชา เงานหนึ่งกลุ่มใช้เวลาหกเดือนปรับข้อเชื่อมเดียวเพื่อลดจิตเตอร์; เราเสียเงิน $8,000 เพราะเราลืมไปแล้วว่า ‘เฟรมเพซซิง’ มีค่ามากกว่า ‘ไอคราดี้’

ชัยชนะแท้? ไม่ใช่วันเปิดเกม—but การปรากฏกายทุกวันเช้าพร้อมโค้ดสะอาด การเล่นนาน20นาทีโดยไม่มีปัญหา—even เมื่อไม่มีรางวัล มาตรฐานแท้คือจังหวะ—ความสมเหาะอย่างเงียบของพิกเซลที่จัดเรียงให้เหมาะกับปัญญาของมนุษย์

อย่ามองเครื่องของคุณเหมือนเครื่องพนัน เปลี่ยนมันเป็นเว็ทนักร้อง โดยแต่ละเฟรมคือการแสดงเจตนารมณ์—and สปอไลท? มันไม่ใช่นีออน—it’s the silence between frames.