ต้นทุนจริงของ VR: ไม่ใช่มหัศจรรย์ แต่เป็นคณิตศาสตร์

ผมเคยคิดว่า VR การสร้างความสมจริงมาจากการแสดงแสงจ้าระย้าแบบโตเกียว สไตล์ UI และช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้น แต่หลังจากสิบปีในการพัฒนาเอนจิน ผมเข้าใจแล้ว: มันไม่ใช่มหัศจรรย์ มันคือคณิตศาสตร์ อุตสาหกรรมขายความฝันที่ห่อหุ้นระบบและจิตใจผู้เล่นเทียมๆ เขาเรียกว่า “การมีส่วนร่วมทางอารมณ์” ผมเรียกมันว่า “ภาระทางเทคนิคที่เกินจำเป็น” การเรนเดอร์แบบเรียลไทม์? มันไม่ใช่เกี่ยวกับเชดเดอร์ที่เปล่งประกายเหมือนคอนเสิร์ต มันเกี่ยวกับความสมเหตุผลเชิงพื้นที่—แสงสะท้อนจากพื้นผิวที่ 120fps โดยไม่มีการกระตุก หากซิมูเลชันฟิสิกส์ของคุณจัดการตอบสนองการชนกันไม่ได้ภายใน 90ms “ความสมจริง” ของคุณแค่เสียงรบกวนบนหน้าจอ ผมเคยเห็นสตูดิโอใช้เงิน 8 ล้านดอลลาร์กับเอฟเฟกต์ภาพที่ผู้เล่นไม่เคยสังเก็บหลังจากห้านาที ฝูงชนปรบใจ—but เขากำลังปรบใจให้กับเทรลเลอร์ ไม่ใช่เอนจิน งบประมาณของคุณไม่ใช่การพนันอันหวาดร้าย มันคือสมการ: เวลา × ความแม่นยำ =ประสบการณ์ เล่นนาน 20นาที—not เพราะคุณตามหารางวัล เพราะคุณกำลังเพิ่มประสิทธิภาพในสิ่งสำคัญ เชื่อมโยงชุมชนโดยนักพัฒนาแบ่งปัญโปรไฟล—are not TikTok clips การชนะแท้จริง? เมื่ออัตราเฟรมของคุณไม่ตก… และไม่มีใครสังเก็บว่ามันเคยแตก