จากผู้เริ่มต้นสู่กษัตริย์แสงดาว

ผมเคยคิดว่าการเล่นเกมคือการตามหาแสงสว่างในตรอกซอกของโตเกียว—จนกระทั่งเข้าใจว่าเวทมนตร์แท้จริงไม่อยู่ที่การหมุน แต่อยู่ที่โครงสร้าง ในฐานะวิศวกร Unity และ Unreal Engine ที่มีประสบการณ์กว่าสิบปี ผมเลิกมองกลไกด์เหมือนเครื่องสล็อต แล้วหันมาออกแบบระบบที่ทุกปฏิกิริยาคือช่วงเวลาที่ถูกปรับ: การเล่นครั้งละ 20 นาทีหลังดื่มกาแฟ โดยเงินเดิมพันถูกวัดด้วยวงจรป้อนข้อมูล—ไม่ใช่อารมณ์ ‘Starlight Budget’ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการใช้จ่าย—แต่เกี่ยวข้องกับจังหวะ ผมติดตามแต่ละรอบเหมือนนักแต่งเพลงติดตามช่วงเงียบ: สูงสุด 30 นาทีต่อเซชัน เงินรางวัลไม่ใช่แบบสุ่ล—it เกิดขึ้นจากการจดจำรูปแบบเมื่อพฤติกรรมผู้เล่นสอดคล้องกับวงจรรางวัลขับเคลื่อนโดย AI ผมเรียกมันว่า ‘Starlight Debriefing’: หลังแต่ละรอบ ถามตัวเอง—การตัดสินใจครั้งนี้มีเจตนารมณ์หรือเปล่า? การป้อนข้อมูลของคุณสร้างจังหวะหรือแค่วิ่งตามประกาย? ความเข้าใจที่ทรงคุณค่าที่สุดมาจากการทดสอบเบตาเปิดในห้องพัฒนาอินดี้ของ WA: เมื่อผู้เล่นเลิกตามรางใหญ่และหันไปเฝมองเมตริกพฤติกรรมของตนเอง เหรือรางวัลแท้จริงไม่ใช่องค์ประกอบ—แต่มันคือความชัดเจน นี่ไม่ใช่Gamification มันคือKoreografiทางปัญญา