จากผู้เริ่มต้นสู่ราชันแห่งแสง

ผมไม่ได้ตั้งใจจะกลายเป็น “ราชันแห่งแสง” ผมแค่นักพัฒนาเงียบๆ ในลอนดอน ที่หลงรักในสมการของแสง—not การแสดงออก การศึกษาของผมไม่ใช่เรื่องชื่อเสียง แต่คือความแม่นยำ ในโปรเจกต์แรก ผมจัดกลไรมехานิกส์เหมือนซิมูเลชันฟิสิกส์: แต่ละเฟรมต้องแม่นยำทางกายภาพ แต่ละพาร์ทิเคิลต้องปรับเทียบ ไม่มีการเดาดวง—แค่การตัดสินใจจากข้อมูล ผมแทนอินเตอร์เฟซที่วุ่นวายด้วยเรยเทรซแบบเรียลไทม์ใน Unreal Engine เพื่อลดหน่วงเวลาให้น้อยกว่า 60 มิลลิวินาทีบนมือถือ ผมจัดงบประมาณเหมือนโค้ด: จำกัดค่าใช้จ่ายไว้ที่ $500/วัน เพราะความมีวินัยขยายผล แต่ละเซッション? เตรังExactly 20–30 นาที. ไม่มีสิ่งรบกวน—แค่วัดประสิทธิภาพของเชเดอร์และปฏิกิริยาของวัสดุ จุดเปลี่ยนแปลงมาเมื่อผมรวมเนอรัลเรนเดอริง—เทคนิคที่ทำนายผลทางภาพก่อนการเรนเดอร์ มันไม่ได้รู้สึกเหมือนเวทยมนตร์; มันรู้สึกเหมือนตรรกะ ผมหยุดตามหา “เหตุการณ์แห่งแสง” และเริ่มออกแบบระบบแบบปลูกฝังความอดทนเหนือแรงกระตุ้น สังคมไม่สนใจแจ็คพอต—พวกเขาสนใจความสมจริงของเฟรม วันนี้ เมื่อผู้เล่นถามผมว่า “ฉันทำอย่างไร?” ผมตอบว่า: “มันไม่ใช่เวทแสดงออกที่ทำให้คุณเป็นกษัตรिय์ มันคือทางเลือกของคุณในการปรับเทียบเฟรมสุดท้าย” แสงไม่มีกะพร่องโดยบังเอ็จ—มันถูกออกแบบมา