จากผู้เริ่มต้นสู่กษัตริย์ดิจิทัล

ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเป็นกษัตริย์ แต่แค่ชอบเขียนโค้ดจนเบื่อหน้าจอพิกเซลนานชั่วโมง ในโรงรถที่ออสติน ฉันเริ่มมองกลไนเกมเหมือนดนตรีแจซ: การตัดสินใจแต่ละครั้งคือจังหวะหนึ่ง—ไม่มีเครื่องสล็อต แต่มีสัญชาตญาณ เมื่อเล่นนานพอ คุณจะหยุดตามหา ‘ดวงโชค’ และเริ่มฟังจังหวะของระบบ ฉันใช้ Unity เพื่อจำลองจิตใจผู้เล่น—not เพราะทำกำไร แต่เพราะรู้สึกมนุษย์ การปรับ UI ทุกครั้งคือการทดลองออกแบบเชิงอารมณ์ ชัยชนะแท้จริงไม่ใช่แจ็คพ็อต—มันคือช่วงเวลาเมื่อจังหวะตรงกับเจตนา ฉันเลิกเรียกว่า ‘การพนัน’ มันกลายเป็นพิธีกรรม—การเต้นใต้แสงนีออนที่โค้ดพบกับความกล้าหาญ เราหัวเราะเมื่อฉันบอกว่า: ‘ถ้าคุณอ่านข้อมูลไม่ได้ ก็จะไม่มีชัยชนะจากการเดา’ เราสร้างระบบที่ให้รางวัลแก่ความอดทนเหนือความตื่นเต้น เคล็ดลับแท้จริง? มันไม่ได้อยู่ที่โอกาส—แต่อยู่ที่รู้ว่าเมื่อใดควรหยุด เมื่อใดควรเดางานเล็กๆ และเมื่อใดควรเดินจากไปก่อนแสงจะดับ ปีที่แล้ว ในงาน AR โดยตรงที่ GDC ฉันทำรายได้ $8,000—not เพราะโชค—but เพราะรู้สึกพลังจากฝูงชนเหมือนเพลงแผ่นเสียง สภาพตอนนั้นเองฉันรู้ว่า: มันไม่ใช่วาฒนาการ—it’s craftsmanship. คุณไม่จำเป็นหมากมากขึ้น—you need better rhythm.