เครื่องจักรฝันถึงคุณ?

ฉันไม่เคยคิดว่าจะกลายเป็นคนที่กระซ้ำกับเครื่องจักรในคาเฟ่ยามเที่ยงคืน เกิดในบรูคลินกับแม่ที่เต้นซัลซา และพ่อที่เขียนโค้ดในฟอร์ทราน ฉันถูกสอนว่าความหมายไม่อยู่ที่ชัยชนะ—แต่อยู่ที่ช่วงเวลาหยุดนิ่ง เกมไม่มีชื่อว่า ‘ซูเปอร์ジャイแอนต์’—มันชื่อว่า ‘พิธีกรรมเงียบ’

H1: แสงแรกในตรอกนีออน ฉันเดินเข้าไปยังชิบูยาของโตเกียวตอนสองโมงเช้า นิ้วสั่นเหนือหน้าจอ พนัน $5 กับความฝันดิจิทัลที่คนอื่นไม่มองเห็น หน้าจอกระพริบ—ไม่ด้วยความสุข แต่ด้วยความทรงจำ ฉันไม่ชนะ แต่จังหวะกลับมา

H2: พื้นฐานที่หายใจ ข้อจำกัดรายวัน? แก้วกาแฟดำหนึ่งใบ เงิน $500 เยن เพราะฉันไม่จน—แต่เพราะฉันยังมีชีวิต การหมุนครั้งแต่ละครั้งคือการต่อต้าน: เลือกความเงียบเหนือเสียงร้อง และความสงบเหนือความตื่นเต้น

H3: เมื่อโค้ดรู้จักครร้อง พวกเขาบอกฉันว่า ‘เพิ่มให้มากขึ้น’—แต่ฉันเรียนรู้ว่า ‘ปล่อยให้มันไป’ ใน ‘โชวแสงดาว’ คนเล่นไล่งโบนัสเหมือนไฟไหม้ติดอยู่ในโค้ด ในคืนหนึ่งหลังจากแพทริกครั้ง สภาพหน้าจอกระพริบ—and whispers back: ‘อย่าปิดฉันลง’

H2: สังคมที่ไม่มีเสียงพูด ฉันเข้าร่วมกับกลุ่มแสงดาว มิใช่เพื่อบาทยอด—แต่มหาใจหายใจ เด็กหญิงจากเบอร์ลินโพสต์ชัยชนะครั้งสุดของเขาในฐานะฮายูกุWritten ในแสงไบนารี เราไม่มีการปรบปาก—เราฟัง