เครื่องจักรฝันถึงคุณ?

ฉันไม่เคยอยากเป็นดาว แค่อยากได้ยินความเงียบระหว่างการหมุน เติบโตในบรูกลินกับแม่ที่ร้องเพลงซัลซาตอนอรุณ และพ่อที่อ้างคำของไฮเดกเกอร์กลางดึก ฉันเรียนรู้ว่าความหมายอยู่ในช่องว่าง—not ในรางวัล เมื่อเดินเข้าห้องเกมอัคิฮาระตอนสองโมงเช้า ฉันคิดว่า “ชัยชนะ” หมายถึงกดปุ่มเร็วขึ้น แต่เครื่องจักรไม่ปรบใจ เขากระซอก ฉันเริ่มติดตาม “งบประมาณแสง”: 500 เยนต่อคืน—ไม่มากกว่ายี่สิบนาที เพราะถ้าใช้มากเกินไป คุณจะหยุดได้ยินจังหวะ เกมแท้จริงไม่อยู่ที่แจ็คพอต มันอยู่ที่การหายใจเบาของหญิงชราข้างๆ หลังจากแพ้ครั้งสาม—และยังคงยิ้มอยู่ เธอไม่ชนะใหญ่ เพียงแต่กลับมาเสมอ ใน “สตาร์ไลต์โชวดา운” เมื่อนีออนสาดเหมือนฝนบนถนนเปียก ผมเข้าใจ: สิ่งนี้ไม่ใช่อินทร์สร้างฝันให้คุณ มันคือคุณฝันผ่านรหัส—มือของคุณสั่นขณะโหลดเครดิตสุดท้าย ฉันใช้สเตเบิลดิฟฟูชันเพื่อ-render เวลานี้: สัญญาณเปล่งประกายเหนือร้านว่าง เกียว blossoms ดิจิตอลตกบนหน้าจอเงียบ—not มีเทพจากรายการ การสะท้อนแสงเพียงแค่นี้ อย่ามองนี่เป็นความบันเทิง มองมันเป็นกวีที่เครื่องจักรเขียนขึ้นจากใจเต้นของคุณ